De Oplossingen voor Essentiële Diensten

1. Coöperatieve nutsbedrijven

Waarom dit nodig is:

Er moet een einde komen aan het maken van buitensporige winst op de basisbehoeften van het leven als we vooruitgang willen boeken als soort. Het bedrijfsmodel voor de basisbehoeften van het leven zou geen onderneming met winstoogmerk moeten zijn. Er moet voor iedereen op de planeet worden gezorgd, met toegang tot de essentiële basisvoorzieningen om te kunnen leven.

Oplossing:

1. Alle huidige water-, nuts-, mijnbouw- en raffinagebedrijven die in handen zijn van investeerders, bestuursvoorzitters (CEO’s) of de overheid, inclusief de infrastructuur daarvan, moeten in beslag worden genomen en worden omgevormd tot particuliere coöperaties met eigen beheer en een gekozen bestuur om ze te besturen. Dit omvat water, elektriciteit, zonne-energie, windenergie, waterkracht, kernenergie en alle ondergrondse hulpbronnen zoals alle olie, aardgas en mineralen, evenals communicatiediensten (telefoon en internet), die het coöperatieve eigendom van het volk kunnen zijn.
2. Er moet subsidiegeld uit de overheidsbegroting worden toegewezen om deze initiatieven op te zetten. Bestaande nutscoöperaties kunnen enorm helpen bij deze overgang.
3. De winst wordt vastgesteld op maximaal 5-15%. Het overschot gaat naar de leden/eigenaars van de coöperatie, lokale coöperatieve initiatieven of de Federatie van Wereldwijde Coöperaties (TPC – The Peoples Club) voor toekomstige duurzame initiatieven voor en door de mensen.
4. Bestaande coöperatieve nutsbedrijven zullen worden onderzocht en beoordeeld op levensvatbaarheid, aangezien verschillende ervan worden beheerd door externe managementbedrijven.

Wat is een coöperatie?

Er is een lange en rijke geschiedenis van coöperatief geleide nutsbedrijven (en veel andere bedrijven) die tot op de dag van vandaag succesvol opereren. Elke nutscoöperatie is een privébedrijf zonder winstoogmerk dat eigendom is van en bestuurd wordt door de consumenten die het bedient. Een nutscoöperatie wordt beheerd voor en door de gemeenschap die ze bedient, waardoor elke klant de kans krijgt om deel te nemen aan het bestuur van de coöperatie. Omdat coöperaties inherent verbonden zijn met het lokale gebied, zijn ze vaak betrokken bij projecten voor gemeenschapsontwikkeling, ondersteuning van lokale bedrijven en het creëren van werkgelegenheid. Een coöperatie is een op waarden gebaseerd bedrijf, eigendom van en bestuurd door de mensen als het hart van de organisatie, niet voor investeerders van buitenaf. De leden van elke coöperatie kiezen hun bestuur voor een termijn van 4 jaar.

Wie wint:

De federale overheid door minder te reguleren en beheren, het land door het creëren en controleren van de infrastructuur in eigen land, de lokale economie en de gemeenschappen die de coöperatie bedient.

Wie profiteert:

Consumenten leden-eigenaren, de werknemers door het creëren van banen in een duurzaam bedrijf.

2. Voedselzekerheid voor onze toekomst, een strategie van zelfvoorziening

Waarom dit nodig is:

Men zou kunnen stellen dat de mogelijkheid om de productie, distributie en kwaliteit van voedsel te controleren nu een van de belangrijkste vrijheden van een natie is. Met de macht van de voedselproductie in handen van de mensen, wordt voorkomen dat bedrijven en marktinstellingen het wereldwijde voedselsysteem domineren en, via deze dominantie, regeringen en bevolkingen controleren.

Momenteel wordt 51% van het voedsel in Rusland verbouwd door datsja-gemeenschappen (40%) of door boeren (11%). De overige 49% van de productie wordt overgelaten aan grote landbouwbedrijven.

Rusland is niet het enige land dat zo’n grote hoeveelheid van zijn eigen voedsel produceert: Havana, Cuba meldde dat 90% van de producten van de stad afkomstig is van plaatselijke stadsboerderijen en tuinen.

Als je echter dieper graaft in de cijfers van de Russische Dienst voor Statistiek, ontdek je een aantal zeer indrukwekkende details. Tijdens de communistische periode kwam 90% van het voedsel rechtstreeks uit datsja-tuinen. In 2011 produceerden datsja-tuinen meer dan 80% van al het fruit en bessen van het land, meer dan 66% van de geconsumeerde groenten, bijna 80% van de geconsumeerde aardappelen en bijna 50% van de landelijke melkvoorziening, waarvan een groot deel rauw werd geconsumeerd. Dit komt waarschijnlijk doordat de Russische regering in 2003 de Private Garden Plot Act (wet op privépercelen) ondertekende, die burgers recht gaf op gratis privépercelen. Deze percelen variëren van 0,89 hectare tot 2,75 hectare en stellen de mensen in staat om bij te dragen aan hun eigen voedselsoevereiniteit.

Oplossing:

1. Neem het Russische datsja-model over en geef iedereen de kans een stuk land in de buurt van zijn huis te bezitten als weekendverblijf, nu we overgaan op een 4- daagse werkweek heeft iedereen daardoor de kans om te tuinieren, opnieuw contact te maken met familie en vrienden, en ons te verbinden met de natuurlijke wereld. Het land moet worden herverdeeld uit overheidsgronden en gronden die momenteel in handen zijn van de elitaire bloedlijnen. Stel hiervoor beoordelingsteams samen om de bodemgesteldheid in elke regio te beoordelen. Bestaande boerderijen zullen worden veranderd in regeneratieve biodynamische en permacultuurboerderijen zonder het gebruik van giftige chemicaliën.
2. Landbouwbedrijven worden aangemoedigd om landbouwcoöperaties te vormen die waar nodig de lokale bevolking inzetten als arbeidskrachten.
3. Alle boerderijen zullen samenwerken in plaats van met elkaar te concurreren, zodat alle boeren toegang hebben tot grondstoffen, graan, enz. “Als er één floreert, floreren we allemaal” is de mentaliteit die we gaan volgen.

Wie wint:

De federale overheid, die minder land zal hoeven te beheren en er toezicht op houden. Het land, door duurzaam te worden in zijn voedselproductie, met voedsel van betere kwaliteit en zonder schade aan het milieu en de bodem. De planeet, die snel vernietigd wordt door de huidige landbouwpraktijken.

Wie profiteert:

Dit model van zorgzaamheid en delen komt ten goede aan de hele bevolking, lokale gemeenschappen, gezinnen en individuen door de band met ons voedsel te herstellen, zorg te besteden aan onze voedselproductie en ons te verbinden met elkaar, onszelf en de planeet.